Gabinet Profesor Misterii Voland

Odstęp czasu:
Shasa zawiedziona odeszła od drzwi i poszła przed siebie.

Misteria obudziła się i wygramoliła z łóżka.Parę minut spędziła w gorącej kąpieli po czym przebrała się w zwiewną białą suknię nie wiele różniącą się od koszuli nocnej i przeszła do gabinetu. Tam zaczęła wertować książki w poszukiwania antidotum dla Sapphire.

Jason zapukał do drzwi gabinetu Misterii Voland.
- Proszę mi otworzyć! - krzyknął rozpaczliwie. Ręce już mu odpadały.

Nauczycielka zerwała sie z krzesła jak oparzona. Upewniła sie że drzwi do sypialni są przymknięte. Machnęła różdżką i drzwi wejściowe otworzyły się.

- Wejdź Jasonie - powiedziała do zdyszanego chłopca - co się stało? Wyglądasz jakbyś tu biegł z nie wiadomo jak daleka.

- Biegnę z niedaleka, ale z pasażerem - wydyszał, układając Michelle w fotelu naprzeciwko biurka. - Coś nie tak z Michelle. Jest strasznie zimna.

Michelle zamknęła niespodziewanie oczy.

- Gdzie ją znalazłeś? Co sie stało - spytała przykłądając dłoń do zimnego czoła Michelle - ona jest przeraźliwie zimna.

Machnęła różdżką i natychmiast dziewczyna została nakryta kocem.

- Zanieśmy ja do ... - po chwili przypomniała sobie ze jej łóżko już jest zajęte

- Pomój mi Jasonie położyć ją na ziemi - machnęła różdżką i tym razem pojawił sie materac dmuchany w ulubionym Michelle kolorze - czarnym

Jason ponownie podniósł prawie już sztywną Michelle i położył na materacu. Uważnie obserwował działania profesorki.

Michelle straciła kontakt ze światem. Nogi i ręce totalnie zdrętwiały, zrobiła się prawie biała.

- Czekam na odpowiedzi na moje pytania - powiedziałą surowo patrząc na ucznia. W między czasie krzątała sie wokoło uczennicy

- Czemu nei zaniosłeś jej do pani Pomfrey?

Sapphire nagle otworzyła oczy. Przez jakiś czas nie wiedziałą, co sprawiło, że się obudziła. Po chwili jednak usłyszała jakieś głosy zza ściany. Bezszelestnie wstała z łóżka. Była straszliwie ciekawa, co się tam dzieje. Otworzyła drzwi sypialni, a jej oczom ukazał się dość nietypowy widok: dziewczyna blada prawie tak samo jak ona, przy niej zdenerwowany i zadyszany chłopak, a do tego wszystkiego jeszcze wyglądająca na zatroskaną Misteria. Sapphire potoczyła wzrokeim po pomieszczeniu i uważniej przyjrzała się tam obecnym. Czy ten chłopak to przypadkiem nie...
- Jason! - krzyknęła Sapphire i podbiegła do chłopaka z uśmeichem, ukazującym jej kły w pełnej krasie. - Michelle! - krzyknęla po chwili, gdy spojrzała w dół. - Ale fajnie!
Zaklaskała w dłonie, wciąż z uśmeichem, który zwaliłby z nóg niejednego dorosłego czarodzieja.

- Jakoś... uznałem, że to nie jest zwykła choroba - powiedział zmieszany. - Ale to chyba dobrze, że ją tu przyniosłem, prawda? - zapytał zaniepokojony, zerkając na Michelle.