Gabinet Profesor Misterii Voland

Do gabinetu weszła nauczcielka

- Jak sie czujecie - zapytała wyraźnie zmęczona

Michelle powiedziała:
- Ja jestem cała. - odparła

Natalie weszła do gabinetu i oparła się o ścianę. Nic nie mówiła.

- Boli mnie ta szyja i kolano.. - wyznała trzymając się za szyje. Kolano było zdarte, a na szyji pojawił się czerwony ślad.

Michelle posmutniała patrząc na kuzynkę. Sad

Misteria resztka sił zagiła rany dziewczynki. Opadła bez ruchu na fotel.

- Ciekawa noc, nieprawdaż? - nagle w zasiegu dłoni dziewcząt pojawiły sie kubki z czekoladą gorącą - czy znałyście prawde do prof. Avain?

- Dziękuje, ja wiedziałam, że profesor Avain to wampirzyca. Lecz nie wiedziałam, że może atakować uczniów! - powiedziała upijając łyk czekolady.

Napiła się czekolady. Od razu poczuła się lepiej.
-Tak, ja znałam..-powiedziała do nauczycielki.

Nicole zobaczyła, że szyja już nie boli, a kolano wróciło do normy. Wstała z łóżka z kubkiem czekolady:
- Ja nie wiedziałam o tym. - rzekła pijąc napój.

- Widziałam tylko raz w życiu jak sie na kogoś rzuciła. Było to dawno temu i w ostatniej chwili sie powstrzymała. Dziś nie mogłam sobie z nia poradzic - powiedziala ze smutkiem - przperaszam Nicole gdyby moje zaklęcie nie zbiło szyby ona by sie do ciebei nei dostała

Nauczycielka byłą wyraźnie smutna

Natalie widziała smutek nauczycielki.
-To nie była Pani wina..-już prawie do niej podeszła, ale powstrzymała się.
-Pani uratowała nam życie. Będę wdzięczna za to do końca życia..-powiedziała.

- Pani profesor. Gdyby nie pani, to Avain zrobiłaby mnie wampirzycą. Gdyby nie pani, to większość uczniów by ucierpiało. Niech się pani nie wini. - odparła kończąc czekoladę. Odłożyła pusty kubek - Dziękujemy - powiedziała z uśmiechem