Ogród szkolny

- Och, cudna! Jakże to: monotonność? - 'zdziwił się'. - Powiedzże, cóż zrobić mam, ażebym w pełni godzien Cię był!

-Oh nic Waćpanie. Me serce ku Tobie ucieka...Niech już dużej nie zwleka..-zbliżyła się do niego w teatralnym stylu.

Michelle przyszła do ogrodu i usiadła gdzieś pod drzewem. Wyjęła notatki o Starożytnych Runach, które zrobiła sobie w bibliotece. Przejrzała je dokładnie zapamiętując najważniejsze szczegóły.
W oddali zauważyła Jasona i Nat, lecz postanowiła nie psuć im kolejnej 'namiętnej chwilki we swoje'.

Zauważyła Mich.
-Poczekaj na mnie chwilę..-szepnęła do Jasona po czym usiadła obok przyjaciółki.
-Hej. Co tam ? Pogodziłaś się już z dziewczynami ?-spytała.

- Och, pani mego serca, coś nim zawładnęła w całości! - powiedział, również się przybliżając. Delikatnie położył dłoń na jej aksamitnym policzku. - Waćpanna! Ukochana!

- O hej Nat. Nie, jeszcze z nimi nie rozmawiałam po tym, ekhm..'incydencie'. - zwróciła się do przyjaciółki - Narazie zainteresowały mnie Starożytne Runy, więc próbuje wgłębić się w nie odreagowując. - oświadczyła i zerknęła na samotnego Jasona - Widzę, że jesteście ze sobą szczęśliwi. Wracaj do niego, bo Ci jeszcze ucieknie.. - zaśmiała się lekko pośpieszając Natalie.

Jason obserwował z pewnej odległości dwie dziewczyny. Pomachał na powitanie Michelle i wpatrzył się w ugwieżdżone niebo. Postanowił nie przeszkadzać dziewczynom - nie znał sie na tych ich sprawach.

-Jason nie ucieknie. I nie chcę Cię zaniedbywać przez mój związek- uśmiechnęła się do przyjaciółki.

Odstęp

-Dobra Mich, ja się zbieram. Pa- objęła ją przyjaźnie po czym poszła do Jasona.
-Przepraszam..-powiedziała po czym objęła go.
-To moja przyjaciółka, nie mogę jej zaniedbywać- wyjaśniła.

- Oczywiście, nie ma sprawy, księżniczko- powiedział z uśmiechem Jason. - To jak, zacna białogłowo, wystarczym Ci ja? - zapytał, ledwo powstrzymując śmiech.

-Tak, zacny Panie- mówiła tłumiąc śmiech.

- To cudnie! - powiedział radośnie i przybliżył się do Natalie. - O ukochana, czy uraczysz mnie Twym pocałunkiem, jako potwierdzenie słów Twoich? - zapytał szeptem.