Bijąca Wierzba przy łące

Lavinia zauważyła nerwowość u Gryfonki. Z ciekawości spytała:
-Coś ty taka nerwowa?

Michelle zignorowała jej słowa i myślała nadal:
*A jeżeli Lily już się nie odnajdzie? Nie to niemożliwe. Nie mogę jej stracić* - skuliła głowę w kolana i zrobiła się smutna.

Lavinia zauważyła, że dziewczyna ją ignoruje, więc położyła się na trawie.

- No dobra, sory, że cię ignoruje, ale mam poważny problem. - powiedziała do ślizgonki.

-Możesz mnie ignorować... Mi to jest naprawdę obojetne... - powiedziała Lavinia - A jeśli można wiedzieć, to co się stało? - spytała niepewnie Ślizgonka.

- Moja kuzynka Lily uciekła z domu i zaginęła. Nikt nie potrafi jej odnaleźć już od miesiąca. - westchnęła

-Czy chodzi ci o poprzednią Ślizgonkę? - spytała z ciekawości Lavinia. Ciągle patrzyła się na dziewczynę swoimi czarnymi oczami.

- Nie, to na 100% nie mogła być ta Bullstrode. Moja Lily inaczej wygląda, nie jest taka wredna i nie nawidzi koloru zielonego. A ta Bullstrode cały czas tylko zieleń, zieleń. Lily mogła by się zmienić, ale w życiu nie założyła by na siebie czegoś zielonego. - powiedziała wpatrując się w bijącą wierzbę

-Szczerze mówiąc nie rozumiem o co ci chodzi..., ale ok... - powiedziała zdziwiona Lavinia.

- Trzeba być taką lalunią, za jaką mnie pewnie uważasz - powiedziała cicho

-Poniekąd... - powiedziała szczerze Lavinia.

Michelle pomyślała, że w jej życiu jeszcze nikt nie nazwał jej "lalunią". Zawsze była, albo "śmieciem", albo "dziwadłem"..A teraz "lalunia"..
- Dzięki - powiedziała i spojrzała na szaloną Wierzbę.