Szkolny park

Gość

Caroline weszła do Ogrodu. Odrazu zobaczyła Toma.
- Hej. Co się stało? - spytała, patrząc na niego z lekkim uśmiechem.

- Jestem lekko wkurzony tym, że nagle wszyscy chcą mnie swatać z Maddie... To moja przyjaciółka, nie osoba, którą kocham... Ona ma zapewne tak samo, a teraz wszyscy... Nat, Ty, a przede wszystkim Em... Chcecie nas połączyć, robicie dziwne komentarze, czy coś... Sorry, ale denerwuje mnie to... Nie lubię takich sytuacji, teraz nawet nie mogę spokojnie z nią pogadać... - powiedział spacerując dalej i patrząc przed siebie.

Gość

- Ale ja nawet nie wpadło mi na myśl... że Wy... - powiedziała idąc za Tomem.
- Tylko chciałam, byście pogadali na spokojnie... A po drugie ja wszystkim przeszkadzam... Więc dlatego sobie poszłam - wytłumaczyła.

Tom gwałtownie się zatrzymał i odwrócił się. Spojrzał na Car.
- Caroline, o czym Ty mówisz?! Jak to przeszkadzasz?! Nikomu nie przeszkadzasz, jesteś moją przyjaciółką! - powiedział poważnie
- No chyba, że tak... No to jesteś wyjątkiem... Ale najbardziej zawiodłem się na Emmie... Eh... - powiedział, po czym znowu się odwrócił i zaczął iść przed siebie.

Gość

- Jestem twoją przyjaciółką, ale wiesz... Wszyscy się na mnie zawiedli... Jestem do kitu - powiedziała, po czym usiadła na ławce.

- Jak to, wszyscy...? To moja wina, ja to źle odebrałem, ale zrozum... Po tej akcji z Nat i Em to... Przepraszam... - powiedział, po czym usiadł obok niej.
- Przepraszam - powtórzył, patrząc jej w oczy.

Gość

- Nie ma za co - powiedziała, patrząc na kwiaty.
- To moja wina... Nie umiem nawet nikogo pocieszyć - powiedziała smutno.

- Przestań... Nie obwiniaj się, bo...bo... no bo nie wiem, co zrobię - powiedział i zaczął się śmiać.
- I co? Widzisz, właśnie mnie pocieszyłaś - powiedział, śmiejąc się i patrząc na nią.

Gość

- Pan Tom się zaciął - zaczęła się śmiać.
- No dobra. Dzięki, że podniosłeś mnie na duchu - powiedziała, ledwo opanowując śmiech. Po chwili zaczęła się śmiać.

Tom nic nie mówił. Tylko się śmiał.
- Niom - odparł po dłuższej chwili.
- Nie masz za co dziękować - mówił dalej ze śmiechem.

Gość

- Właśnie, że mam. Nie kłóć się - wybuchła śmiechem.

( Zrestartuję kompa. Z/w)

Mad zauwarzyła Toma i Car. Podeszła do nich. - Ja nie wiem, o co chodzi, nie wiem czy muszę, ale... Przepraszam - powiedziała.