Kuchnia

- Ale Ciebie nie było... - wyjąkała Sapphire - I chciałam na spacer... i okulary... a potem Wielebny Dżem Truskawkowy...
W jje oczach też pojawiły się łzy; tyle tylko że w jej wydaniu raczej nie wzbudzały litości, a raczej strach lub obrzydzenie, jako że miały barwę krwi.

- Słucham Cie Michelle. Nie krzycz bo ja wystraszysz - powiedziała spokojnie, ale jej wzrok był bojowy.

Tuliła ukrytą pod płaszczem Avain.

- Zaraz Cię zabiorę w bezpieczne miejsce.

- Co się tu dzieje? Dlaczego prof. Avain zachowuje się jak małe dziecko?! A pani jak jej matka?! - pytała niezrozumiale nauczycielek

Sapphire skuliła się i wtuliła w Misterię.
- Dlaczego ona tak krzyczy? - zapytała ją cicho. - Jest zła, bo zjadłam jej Dżem?

- Dżem jest twój - powiedziała - a w pokoju moim jest go dużo więcej. Odkąd ty lubisz dżem?

- Michelle sama nie znam odpowiedzi na twoje pytania - westchneła - pamiętasz jak prof Avain w pełnię was zaatakowała. Ja rzuciłam na nią zaklęcie. Zabrałam ją do siebie i tam uleczyłam. Następnego dnia jak się obudziła to była już dzieckiem. Wiesz o tym tylko ty Nicole i Jason

Na twarzy Sapphire zagościł rozanielony uśmiech.
- Od zawsze lubię dżem... - powiedziała cicho. - A Ty masz go dużo... Wracajmy do Ciebie! - krzyknęła nagle i uwiesiła się Misterii na szyi.

*Dziękuje za odpowiedź.* - pomyślała ciężko i głęboko - Mam nadzieję, że wszystko się wyjaśni i sprawa wróci do normy. Nicole i Jason? Żadne z nich ani słowem do mnie nie pisnęło. I ja również nie mam zamiaru nikomu mówić, bo wątpie żeby ktoś uwierzył. - wygłosiła "mowę" i powiedziała do Avain - A ty moja droga spróbuj dżemu pomarańczowego. Jest o niebo lepszy od truskawkowego. - poradziła

- Cii! - skarciła Michelle. - Bo Wielebny Dżem Truskawkowy usłyszy i się obrazi!

- Ty już 2 razy widziałaś w takim stanie Avain ale tego nie pamietasz - powiedziała i ugryzła sie w jezyk - a własnie jak się czujesz?

- Zaraz malutka pójdziemy. Musze sie tylko upewnić że po drodze nie spotkamy żadnych promieni słonecznych. - powiedziała - dam ci dzem pod warunkiem że będziesz szła pod moim płaszczem i nie będziesz wygladać.... a poza tym może krwi byś się napiła. Dawno tego nie robiłaś... choć może nie potrzebujesz bo nei wydajesz sie byc bledsza.

Michelle zrobiła podstępną minę, lecz wolała nie dopytywać.
- Czuję się w porządku, pani Pomfrey mnie wyleczyła, ale teraz już idę. - powiedziała i udała się do wyjścia. Pod koniec szepnęła do Sapphire:
- Na serio. Spróbuj pomarańczowego, lub je zmieszaj! - puściła jej oczko i wyszła.

- No dobra, nie wychylę się - odparła zrezygnowana. Prawie natychmiast jednak jej twarz rozjaśnił radosny uśmiech. - Ale będę miała Dżemu!
Zamyśliła się.
- A masz też Pomarańczowy? - zapytała z zaciekawieniem, ignorując propozycję odnośnie krwi.

Pani Pomfrey cie wyleczyła, powiadasz? mruknęła pod nosem nadąsana Misteria która możliwe że uratowała dziewczynie życie.

Po chwili zastanowienia, że juz moze znowu wyczyścić Michelle pamięć szepnęła na ucho Avain

- Chcesz by Michelle wiedziała o Tobie czy zrobić czary mary i zapomni? Może tak ją ukażemy za obraze dżemu truskawkowego?