Stół dla nauczycieli

Misteria sięgnęła tym razem po jabłko.

- Czy ja wiem czy to były tak niedobre czasy? Byłyśmy młode nie tylko ciałem, ale i duchem, pełne energii a przede wszystkim we trzy - tu westchnęła dziwnie zasępiona - Nie wiem czemu czepiasz się mojego wyglądu. Sama nie prezentujesz sie gorzej w tych dopasowanych sukienkach z dużym dekoltem. Wiesz przecież że szaty Czarownic zawsze mnie uwierały i czułam się skrępowana.

Rozejrzała sie po sali i dodała - chyba nic się nie stanie jeśli tak będę się ubierać. Dyrektorka nie miała żadnych zastrzeżeń.

- Dyerktorka w ogóle jest bardzo tolerancyjna. - A co do naszej trójki... Cyrilla sama tego chciała. Jakoś jej nie żałuję.
Skończyła befsztyka i popiła go winem skrzatów domowych.

Odchrząknęła cicho patrząc czy jej nikt nie oberwuje

- Nie mówię o ostatnim incydencie, przez który moja siostra nie wiadomo gdzie się podziewa, tylo o tym, że przez 200 lat nie dawałaś znaku życia. Gdyby nie ona nie wiedziałabym że jesteś w Hogwarcie - po chwili dodała - na dodatek nie wiem czy Cyrilla rzeczywiście zasłużyła na taki los. Nigdy bym nie skrzywdziła ucznia, ale ta mała byłą na prawdę wścibska i większości nauczycieli grała na nerwach, nawet tobie coś wykradła.

Sapphire odchrząknęła na wspomnienie mlodej Scarlett. Misteria miała rację, choć Sapphire wciąż odczuwała brak tej nadzwyczajnej więzi między nią a tą niecodzienną uczennicą.
- Wiele podróżowałam przez ostatnie dwieście lat - zmieniła szybko temat. - A poza tym... Po tym, jak postanowiłaś zadrwić z moich uczuć i odebrać mi miłość mojego życia, jakoś nie bardzo chciałam utrzymać z Tobą kontakt.

W oczach nauczycielki pojawiła się dziwna iskierka, równie blada jak ich kolor.

- Nie wiedziałam, że tak Ci na nim zależało. Przecież to był zwykły Czarodziej, ile byś była z nim? - uśmiechnęła się prawie drwiąco - wiadomo, ze do śmierci, oczywiście jego. A później byś rozpaczała. A tak ucięłam to w odpowiednim momencie. Poza tym nie zasługiwał na Ciebie skoro wystarczyło moje słówko i już wylądował w mojej komnacie.

Zamyśliła się nad tym wspomnieniem.

- Dodam, że nie był w żaden sposób wyjątkowy, ale to mam nadzieję wiesz sama - znowu pojawił sie dziwny uśmiech na jej twarzy - do prawdy nie wiedziałam, że to o to poszło. Myślałam, że nie chciałaś mieć ze mną nic wspólnego po tym jak wyleciałam za ten przelotny romans z Instytutu.

Michelle powoli weszła do WS i zauważyła profesor Avain z jakąś nową kobietą.
Nie wyglądała na rasowego człowieka..
*Stanę gdzieś obok stołu* - powiedziała i niepewnie stanęła przyglądając się nauczycielce

- To swoją drogą - odpowiedziała sucho Sapphire i znowu upiła łyk wina. - Po tym wszystkim już nie wiem, czego się po Tobie spodziewać.
Strzepnęła kilka zbędnych okruchów z obszernej spódnicy i wpatrzyła się gdzieś przed siebie. Po tym, jak Misteria wspomniała Scarlett, myśl o tej niecodziennej uczennicy ciągle kołatała jej się w głowie. Od jej śmierci żadnego ucznia nie obdarzyła taką sympatia i zaufaniem, co Scarlett. Niewątpliwie, byłą wyjątkowa. Że też musiała to zepsuć jednym , głupim incydentem! Gdyby nie to, prawdopodobnie wszystko byłoby w porządku...

W wielkiej sali zaszurały czyjeś kroki,a jeśli ktoś na wejście spojrzał mógł ujrzeć rozczochraną, wcale nie za specjalnie ładna i trochę przygrubą blondynkę w okularach, która właśnie sie leniwie przeciągała i ziewała szeroko, o zakrywaniu ust wcale nie myśląc. następnie podrapawszy sie po tyłku smętnie polazła przed siebie. wyglądała jakby spała na stojąco

- Witam Cię Michelle - powiedziała odwracając się do stojącej z boku uczennicy - czy możemy Ci z Profesor Avain jakoś pomóc? Chyba wiesz, że nie ładnie jest podsłuchiwać

Michelle drgnęła i obróciła się..
- Dzień dobry..a skąd pani wie, jak się nazywam? - zapytała zdziwiona

Pociągnęła sobie nosem, i stojąc kilka kroków od rozmawiających wierciła sobie palcem w oku, pod okularami, rzecz jasna bez żadnego skrępowania przysłuchując sie rozmowie która jej nie dotyczyła, bo takie najlepiej sie potem roznosi. z jej kieszeni dobiegało ciche chrapanie

- Powiedzmy, że wiem prawie wszystko co się dzieje i co się będzie działo w zasięgu mojego wzroku, a może i ciut dalej - powiedziała miłym głosem, ale z wyższością

- Jestem Misteria Voland, Twoja nowa nauczycielka OPCM. W razie czego mój gabinet jest tuż obok gabinetu profesor Avain - uśmiechnęła się błyskając białymi ząbkami - my wprost nie możemy bez siebie żyć. No więc w czym mogę Ci pomóc?

Spojrzała w kierunku wejście - To samo pytanie dotyczy Pani, Pani Ewo. W czym możemy pomóc bezwstydnym podsłuchiwaczom?