Jezioro i jego okolice

- Tak, tak... Tyle że ja nigdy ugryźć się w język nie umiem, kiedy trzeba... - mruknęła, patrząc się przed siebie.

- Boże... Ale to nienormalne. To jest straszne... Nie wiem, co zrobiłam, a on się na mnie obraził! - powiedziała, kładąc się na plecach i kładąc nogi obok głowy.

- Idę go poszukać. Muszę z nim pogadać... - powiedziała wstając, po czym zaczęła krążyć po błoniach w poszukiwaniu Tomoyi.

- Ja chyba też powinnam - mruknęła i poszła za Maddie.

Usiadła pod drzewem. Pomimo niskiej temperatury nie było jej zimno. Spojrzała w gwiazdy, były bardzo piękne. Widziała gwiazdozbiór smoka, panny, oriona... Po chwili odwróciła od nich wzrok i zaczęła szukać swojej różdżki. Cholera, było tak ciemno, że nie mogła jej znaleźć... O, jest! Uradowana, ją chwyciła i szepnęła:
- Lumos.
Z końca różdżki wydobyło się światełko. Mała, lecz silna pulsująca kula światła wzniosła się nad jej głową. Przesunęła ją trochę na bok, by jej nie świeciło w oczy. Wsunęła z powrotem różdżkę i jęła czytać Próby.

Kiedy na błoniach nie było żywej duszy i kiedy świerszcze zaczęły conocny koncert, a kula światła nad jej głową zaczęła przygasać, kobieta zakończyła czytać w pół zdania.

Cytat:

...Gilead zebrał pozostałe siły i naciągnął swój łuk.

Z jakiegoś, nieznanego niewiaście powodu, ostatnie słowo było podkreślone. Podniosła w zdziwieniu jedną brew do góry i przewertowała pozostałe kartki. Nie było tam już nigdzie żadnych podkreślonych przez innego czytelnika słów. Tylko łuk.
Doszła w końcu do wniosku, że to musiał być przypadek. Ot, kreska z inkaustu. Zamknęła książkę, kula światła zniknęła. Wstała, a po chwili jej wzrok przyzwycział się do ciemności. Kobieta, spowita przez gęsty mrok nocy, wróciła do komnaty.

Jason wyszedł an błonia. Miał zamiar trochę pospacerować w tym chłodnym powietrzu - może to go choć trochę rozbudzi. Ubrany w ciepłą bluzę chodził wzdłuż brzegu jeziora.

Po dłuższej chwili stwierdził jednak, że spacer brzegiem jeziora, przy którym wiatr był bardzo silny i zimny chyba nie był dobrym pomysłem, zwłaszcza, że ostatnio był chory. Przeszedł więc w jakieś spokojniejsze miejsce.

Vanessa przyszła nad jezioro.Usiadła koło brzegu.

Emma przyszła nad jezioro. Zobaczyła Vanessę, więc podeszła do niej.
- Hej. Co tam? Jak tam? - spytała z uśmiechem.

- hej , jakoś żyję - zaśmiała się. - a co u Ciebie?-spytała

- Nawet nieźle. - odparła z uśmiechem.