Gabinet prof. Terzieff-Godefroy

Gdy wstała rano, czuła miażdżący ból głowy. Na ślepo dotarła do szuflady i wyjęła leki. Migrena, cholerna rzecz mruczała pod nosem. Poszła wziąć zimny prysznic.
Gdy wyszła, poczuła się lepiej. Stwierdziła, że ból nie przeszkadza tak jak na początku i może normalnie funkcjonować. Wzięła pierwszy lepszy gorset z szafy oraz spódnicę i wkrótce, już ubrana, zeszła na dół. Nakarmiła Ebona i sama poszła coś zjeść.

Z trudem otworzyła drzwi. Ebon, jak zwylke, siedział na parapecie i nie zwracał najmniejszej uwagi na kobietę, która przyszła.
- Ty niewdzięczny zwierzęciu, nawet się nie zainteresujesz, jak twoja pani jest chora - stęknęła z wyrzutem.
Usiadła na fotelu i wyciągnęła nogi na ławę. W chwilę potem przyleciała do niej filiżanka z herbatą. Wzięła ją i zaczęła pić. Ból tak niemiłosiernie pulsował, iż myślała, że zedjdzie z tego świata.

London zapukała do gabinetu Pani Profesor.
- Dzień Dobry! - powiedziała przez drzwi.

Ocknęła się. Ktoś pukał do jej drzwi. Otworzyła je różdżką.
- Tak? A, witam. London Tipton? - pamiętała jej imię. Wstała i ręką pokazała, by usiadła.

- Tak. - weszła do środka.
- Przeszkadzam? - spytała życzliwie.

- Nie, w sumie to nie. Usiądź, proszę - wskazała ponownie fotel. - Co cię do mnie sprowadziło?
Sama usiadła w fotelu naprzeciwko.

London usiadła.
- Bardzo interesują mnie Starożytne Runy. - stwierdziła z uśmiechem.
- Czy mogłabym zrobić bardzo rozszerzony referat na temat tego przedmiotu? Nie na ocenę oczywiście.
- Długo się zastanawiałam nad wyporem tematu ale nic nie mogłam wymyślić. Może Pani mogłaby mi Pani wybrać dowolny temat z tego przedmiotu? - spytała z uśmiechem.

Elen zamurowało. Wpatrywała się w dziewczynę krótką chwilę.
- Referat? Tak ci brakuje lekcji? - zażartowała. - No cóż, jeszcze coś takiego mi się nie zdarzyło, żeby uczennica była tak tym tematem zaintersowana. To dość trudny przedmiot... A może chcesz się podlizać nauczycielce? - zapytała nagle, podejrzliwie, acz żatobliwie i z wesołym błyskiem w oczach. Lubiła młodzież i, o ile to było możliwe, traktowała ich na równi z sobą.

- Nie. Niech Pani tak nie myśli. Brakuję mi lekcji a od małego uwielbiałam i miałam talent do Starożytnych Run. - stwierdziła z uśmiechem.

Uśmiechnęła się szeroko. Różdżką sprawiła, iż na stole pojawiły się ciasteczka i herbata. W dwóch filiżankach. Kobieta wzięła jedną do rąk.
- Częstuj się, proszę - zachęciła dziewczynę. - Talent, powiadasz? Co masz na myśli, jak się on objawia?

- Dziękuję. Mój talent jest taki że bardzo dużo wiem na temat Starożytnych Run. Bardzo wiele poświęciłam czasu temu przedmiotowi i wiem na jego temat ogromnie wiele. - powiedziała i wzięła do ręki jedno ciastko.

- To ciekawe... - uczennica ją zadziwiła. Hm, to interesujące, pomyślała. - W jakiej dziedzinie czujesz się najlepiej? - spytała, myśląc, już poważniej, o referacie.